Świętokrzyski szlak archeo-geologiczny

Muzeum Przyrody i Techniki - Ekomuzeum im. J. Pazdura w Starachowicach to nie tylko zakład wielkopiecowy oraz zabytkowy wielki piec. Dodatkową atrakcją jest tam także wystawa paleontologiczna prezentująca skamieniałości dinozaurów oraz innych płazów. W dawnych halach pozakładowych w latach 2008-2010 stworzona została nowoczesna wystawa paleontologiczna. Najważniejszym jej elementem jest zbiór skamieniałości – tropów zwierząt, które żyły na terenie Gór Świętokrzyskich ok. 200 mln lat temu. Modele dinozaurów zostały wykonane przez znaną artystkę Martę Szubert. Wrażenie przestrzeni oraz realistycznego krajobrazu z tamtych zamierzchłych czasów stwarzają fotopanoramy rozwieszone na ścianach.
Kolekcja okazów jest efektem wieloletnich prac poszukiwawczych. Pierwsze ślady w regionie świętokrzyskim odkryte zostały w 1959 roku przez Władysława Karaszewskiego. Od połowy lat osiemdziesiątych trwają systematyczne prace badawcze nad tropami dinozaurów z regionu świętokrzyskiego, prowadzone przez Gerarda Gierlińskiego, Grzegorza Pieńkowskiego i Grzegorza Niedźwiedzkiego. Rozpoznanych już zostało ponad dziesięć stanowisk z występowaniem śladów dinozaurów. Tropy znalezione zostały w osadach rzecznych, jeziornych i plażowych w różnych odcinkach czasowych okresu jurajskiego. Najstarsze odkrycia liczą około 205 milionów lat, a najmłodsze 150 milionów lat.
W okresie jurajskim obszar Gór Świętokrzyskich zamieszkiwały zróżnicowane fauny dinozaurów.
W Muzeum można oglądać tropy dinozaurów znalezione w takich miejscach jak Sołtyków, Zapniów, Błaziny, Wierzbica i Bałtów. Do najciekawszych eksponatów należą ślady drapieżnych dinozaurów z ichnorodzaju Megalosauripus), wczesnych allozaurów, które odkryte zostały w osadach wczesnojurajskich w Sołtykowie.
Jest to bardzo nowoczesna wystawa, która wykorzystuje techniki multimedialne tj. obraz, dźwięk, światło w celu do prezentacji eksponatów. Dzięki tym zabiegom zwiedzającemu zostaje ukazany realistyczny świat, w którym żyły te gady i płazy. Nie jest to wystawa, na której eksponaty umieszczone są w gablocie. Tu każdy może dotknąć skamieniałości, poczuć ich strukturę i fakturę. To pomaga wyobrazić sobie świat sprzed wielu milionów lat.